Gimme hope Jo’anna

Wie kent hem nog, Eddie Grant?

In de tijd dat de apartheid nog wet was in Zuid-Afrika bracht hij het nummer ‘Gimme hope Jo’anna’ uit. Een protestsong met de metropool Johannesburg in de hoofdrol. Van de week was ik er een dag en de zinnen van Grant speelden door mijn hoofd:

‘Wanna know if you’re blind Jo’anna
If you wanna hear the sound of drums
Can’t you see that the tide is turning
Oh don’t make me wait till the morning come

Gimme hope, Jo’anna
Hope, Jo’anna
Hope before the morning come’

Jozi, zoals Johannesburg in de volksmond wordt genoemd, is een waanzinnige stad. Dampend, levendig, gehyped, wild en gestressed. Het is een stad met evenveel problemen als mogelijkheden. De chaos, puinhoop en het geweld van de wijk Hilbrow (20 jaar geleden het ‘quartier Latin’ van Zuidelijk Afrika) tegenover Newtown met het bloeiende Market-theater waar zwart en wit hand in hand het nieuwe Zuid-Afrika (zoals Mandela dat voor zich zag) beleven. Het is ook de stad van de scheve percepties. Iedereen weet – bijna altijd van horen zeggen – hoe gevaarlijk het is. Dat je zeker niet naar het CBD (central business district) moet gaan, want daar wordt je 100% zeker beroofd. Te voet door Johannesburg zou gelijk staan aan zonder parachute van de Eiffeltoren springen.

Dream Out Loud, die titel gaven we in september mee aan het magazine ter gelegenheid van het 10 jarig jubileum BKB. van  Of in goed Nederlands, durf te dromen. Dat is mijn leitmotiv voor deze blog.

Laten we eens durven te dromen, ik daag u, de lezer, uit: hoe maken we Johannesburg weer leefbaar? Hoe veranderen we de perceptie over deze motor van Afrika?

Hoe is het New York gelukt om de East Village op Manhattan weer begaanbaar te maken, sterker nog ‘the place to be’ van the Big Apple? Op kleiner niveau. Hoe is het Amsterdam gelukt om de Haarlemmerstraat en Haarlemmerweg van no go area tot het pareltje van de binnenstad te transformeren?

Ik zeg ondubbelzinnige zero-tolerance hand in hand laten gaan met een grondige opknapbeurt van de stad. Meer politie echt op straat. Uit de auto, te voet door de stad. Iedere overtreding keihard en direct aanpakken. Een ingegooid ruitje kan de eerste stap zijn naar een drugspand. En tegelijkertijd investeren in leefbaarheid. Parken opknappen en blijven onderhouden. Huizenblokken renoveren. Straatverkoop onder strikte voorwaarde, ook hier weer zero-tolerance. En natuurlijk goed voorbeeld doet goed volgen. Dus voor de heren en dame politici geldt ook een zero-tolerance beleid. Corruptie en gravy-train praktijken worden meteen keihard afgestraft.

Nu maar wachten op een telefoontje van de burgemeester van Johannesburg.