Twee maanden geleden ging Zuid-Afrika naar de stembus. De interessante en heftige verkiezingscampagne, waarin het regerende ANC zwaar onder vuur lag, resulteerde in een uitslag die deed vermoeden dat alles toch gewoon bij het oude bleef.
Het ANC werd ‘gewoon’ weer de grootste met meer dan 62% van de stemmen. De Democratic Alliance bleef de voornaamste oppositiepartij, maar wist weer niet zo groot te worden dat het ANC echt in verlegenheid werd gebracht. En de revolutionaire Economic Freedom Fighters van Julius Malema bleven steken op 6,3% van de stemmen.
Vooral dat laatste verbaasde, omdat Malema met zijn leger van rode baretten voor veel beroering in campagnetijd had gezorgd.
Daags na de verkiezingen keerde de rest wereld min of meer gerustgesteld zijn gezicht van Zuid-Afrika af. Want president Zuma wordt dan wel van corruptie verdacht, maar is toch nog altijd te verkiezen boven de radicale landhervormer en propagandist van grootscheepse nationalisaties Julius Malema, zo redeneert men.
Maar ondertussen is er veel meer aan de hand in het beloofde land van Nelson Mandela. In mijn ogen woedt in Zuid-Afrika een veenbrand. Een groot deel van de ‘born frees’, de generatie geboren na de afschaffing van apartheid, leeft een uitzichtloos bestaan en had zich bij de afgelopen verkiezing maar mondjesmaat geregistreerd om te kunnen stemmen.
De werkeloosheid is enorm, de arbeidsomstandigheden voor de ‘gelukkigen’ die wel werk hebben zijn slecht en het merendeel van het land (95%) is in bezit van een uiterst kleine, stinkend rijke, minderheid.
De smeulende veenbrand wordt wellicht het beste geïllustreerd door de nasleep van het neerslaan van de mijnwerkersstaking in Marikana. Een film en een indrukwekkende campagnesite houden het onderwerp levend:
Maar misschien nog wel meer wordt dat gedaan door het kleine contingent ‘rode baretten’ in het nationale parlement in Kaapstad. Julius Malema greep twee weken geleden zijn maiden speech in het parlement aan om het regerende ANC en in het bijzonder de vice-president Cyril Ramaphosa te beschuldigen van ‘murder and massacre’ in Marikana. Wat volgde was de verwijdering van de gehele EFF-fractie:
De brand smeult verder en in spanning wachten we de verkiezingen in 2019 af.
