Aan het grote overwinningslied van Tony Blair heb ik tijdens de 11 uur durende vlucht van Amsterdam naar Kaapstad vaak gehad. Wat een drama om met 2 over-energieke jongens zo lang in een krap vliegtuig te moeten zitten.
Nick tijdens vlucht KL597
Maar iets meer dan 24 uur later kan ik niet anders zeggen dan dat ‘things really got better’ much better zelfs.
We zijn inmiddels ingetrokken in onze huis in Hout Bay. Met alles erop en eraan, van zwembad tot wifi.
Uitzicht vanuit huis
Het voelt nu al of we hier al tijden zitten. Rosi, de schoonmaakster is al vrienden met Mosi.
Desmond – de security man – is voor Ajax Cape Town, en we hebben afgesproken snel samen naar een wedstrijd van onze buren Hans Vonk en Foppe de Haan te gaan.
Jaco – de taxi-driver – vanaf het vliegveld is een blijvertje voor de groepen van het Platform en de NOS.
En, 2010 (zoals het WK voetbal kortweg door iedereen wordt genoemd) is alom tegenwoordig. Op bilboards, op t-shirts, in winkels en ook in de mentaliteit van de Capetonians. Toen Jaco – met ons achterin – iets te onvriendelijk door een security-guard werd aangesproken, leidde dat meteen tot een heftige discussie. De baas van de firma werd erbij gehaald, want ‘you don’t treat our visitors in that way’.
Oh ja, ook hier is Jasper Schuringa een held!
