Vandaag verschenen in het Financieele Dagblad.
Bij ons in de Jordaan
Alweer een jaar geleden ging één van mijn dromen in vervulling. Meer dan acht maanden woonde en werkte ik in het prachtige Kaapstad, om de opstart van onze Zuid-Afrikaanse vestiging te begeleiden.
En nu, terug in Nederland mis ik de warmte die ik in Zuid-Afrika voelde heel erg. En dan heb ik het niet over de regen en kou van de afgelopen week. Ik mis vooral de vriendelijkheid die ik daar aantrof in het verkeer, op straat, in café’s en aan de kassa in winkels. Overal waar ik kwam in Zuid-Afrika voelde ik me welkom. En zo anders is het voor mijn gevoel in Nederland en dan met name in de Randstad.
Gelukkig zijn er uitzonderingen, ook in de Randstad. Zoals in het kleine Jordanese winkelstraatje schuin tegenover ons kantoor aan de Westerstraat in Amsterdam.
Daar word je door de kaasboer nog hartelijk begroet en aan het begin van de Tweede Tuindwarsstraat zit een kleine broodjeszaak op de hoek. De Griekse eigenaar heeft binnen houten bankjes geplaatst waar de – vooral wat oudere – klanten even kunnen zitten tot hun broodje belegd is. Een ondernemer naar mijn hart. Vriendelijk en klantgericht. Overigens is het hele straatje een toonbeeld van levendigheid en gemeenschapszin. Van de snoepwinkel tot de visboer, van café De Tuin via platenzaak Phantasio naar de pizzeria met een prachtige op hout gestookte pizzaoven. Het is een straat die leeft en waar de ondernemers zorgen voor kleur, smaak en een goed gevoel. Wat mij betreft een voorbeeld van de aangename omgangsvormen die we in Nederland zo node missen.
Dus wat schetste mijn verbazing toen ik hoorde over de actie van bestuurder Boudewijn Oranje van stadsdeel Amsterdam Centrum die een aantal ondernemers in het straatje, waaronder de broodjeszaak, heeft aangeschreven om hen te waarschuwen voor oneerlijke concurrentie. Deze winkeltjes krijgen in zijn ogen namelijk steeds meer een horeca-achtige uitstraling. Daarom moeten bij de broodjeszaak de bordjes van het raam waarop de broodjes gehaktbal worden aangeprezen. En het kleine houten bankje binnen moet worden verwijderd. Bij de kaasboer moet het kleine opklapbare zelfgemaakte houten bankje aan de buitengevel worden weggehaald. In Het Parool zegt Oranje hierover: ‘We hopen dat we er samen uitkomen, zodat handhaving niet nodig zal zijn.’
In mijn ogen is dit echt het verkeerde signaal. Deze prettige combinatie van ondernemersschap en gemoedelijkheid in de Jordaan is juist wat we nodig hebben in Nederland. Natuurlijk, er is helemaal niks mis met handhaven. Maar ik daag de heer Oranje en andere bestuurders uit om naast streng handhaven vooral ook te streven naar minder regels. En te kiezen voor regels waarbij logica en redelijkheid centraal staan. Zorg ervoor dat die regels ruimte bieden voor de hierboven beschreven sfeer en die niet beknotten.
Terug naar de vriendelijke kaasboer in de Jordaan. Bij navraag blijkt het opklapbare houten bankje aan zijn gevel helemaal niet bedoeld als terras. Maar ‘zo kan ik wat extra service bieden aan oudjes met een rollator die even willen zitten’.
Alex Klusman, eigenaar BKB | hét Campagnebureau.
Twitter: @AlexKlusman
