Vandaag verschenen in het FD
Lerares Duits
Sinds begin april word ik zo’n beetje dagelijks uitgedaagd om het ondernemerschap zo goed en zo kwaad als het kan te combineren met een schoolgaande zoon. Studiedagen, vrije middagen en eindeloze vakanties, met als gevolg een wekelijkse logistieke puzzel om mijn zoon de opvang en aandacht te geven die hij verdient en tegelijkertijd voldoende tijd te hebben om mijn bedrijf zo goed mogelijk te kunnen leiden. Mij zal je overigens verder niet horen klagen over deze logistieke uitdaging, zolang ik er maar van overtuigd ben dat het niveau van het onderwijs dat mijn zoon volgt goed is.
Sinds vorige week is de twijfel die ik over het niveau van het Nederlandse onderwijs had er alleen niet veel beter op geworden. Samen met één van mijn compagnons voerde ik een oriënterend gesprek met een jonge vrouw die momenteel werkzaam is in het onderwijs. Als lerares Duits op een middelbare school in Amsterdam-West voerde zij ons in een uurtje door de problematiek van het huidige onderwijs. Zoals het schrijnende gebrek aan discipline en de opvolging die daaraan gegeven wordt. Gedurende mijn middelbare schooltijd was het ondenkbaar om een schoolonderzoek (SO) zonder opgaaf van reden te missen. Op de school van onze gesprekspartner schijnt het schering en inslag te zijn. Simpele lessen grammatica Duits kan zij pas geven, nadat ze eerst uitvoerig aandacht heeft besteed aan de meest basale Nederlandse grammatica regels. En een huiswerkopdracht om tekstanalyse toe te passen op een artikel uit een Duitse krant, liep op niks uit omdat het hele begrip ‘krant’ bij het gros van de HAVO 4 leerlingen onbekend was. Ik meen mij toch te herinneren dat wij al op de lagere school onder begeleiding van onze meester met de hele klas een krant maakten en zelf de artikelen schreven.
Na het oriënterende gesprek van vorige week bleven mijn compagnon en ik toch enigszins in verwarring achter. De jonge vrouw gaf aan een volgende stap te willen zetten in haar carrière en aangezien zij weinig tot geen perspectief in haar huidige werk zag, wendde zij haar blik naar buiten en had haar oog op ons bedrijf laten vallen. Iemand met praktijkervaring in het onderwijs in Amsterdam-West en een vlijmscherpe blik op de mankementen die er door de jaren heen in ons onderwijsstelsel zijn geslopen kan voor ons bedrijf zeker van toegevoegde waarde zijn. Maar tegelijkertijd wil je als betrokken inwoner van Amsterdam en als vader van twee zoons juist dat mensen zoals deze jonge lerares Duits behouden blijven voor het onderwijs. Zij zijn het die het tij kunnen keren op de scholen in Nederland, door de discipline in de klassen en de schoolgebouwen weer te herstellen en de kennis van de leerlingen weer op niveau te brengen.
In deze kwestie verliest de ondernemer het uiteindelijk van de vader. De echte uitdaging voor de komende jaren zal zijn om het onderwijs (weer) een aantrekkelijke werkgever voor ambitieuze en talentvolle mensen te maken, zodat ik mij als ondernemer in de toekomst niet nogmaals voor een dergelijke moeilijke keuze gesteld zal zien.
Alex Klusman
Eigenaar BKB | Het Campagnebureau
Twitter: @AlexKlusman
