Het weekje uitwaaien, bijtanken en genieten aan de Zeeuwse kust zit er nagenoeg op. Hoe mooi het eiland Walcheren ook is, ik had het mij toch net wat anders voorgesteld. In plaats van dat ik halverwege de week een paar honderd kilometer op de teller van mijn vriend Stevens had staan, zat ik in de wachtkamer van de plaatselijke huisarts in Domburg. De 25 bestralingen die ik de afgelopen weken in het VUmc heb ondergaan hebben mijn afweersysteem toch meer aangetast dan ik zelf heb willen toegeven.
De dokter heeft mij een zak vol medicijnen, waaronder een antibiotica-kuur, voorgeschreven. Noodzakelijk, maar wel weer een extra aanslag op mijn conditie. Terwijl het kuurtje redelijk snel leek aan te slaan heb ik gisteren toch maar weer de stoute schoenen aangetrokken en een heerlijk rondje gefietst langs prachtige dorpjes met namen als Zoutelande, Biggekerke, Dishoek, Koudekerke, Meliskerke en Aagtekerke. Vanochtend moest ik helaas concluderen dat mijn geest alleen al veel verder is dan mijn lichaam.
Tot mijn spijt vandaag dus maar geen al te grote fysieke inspanningen. Maar wel alle tijd om te beginnen in ‘37 nietjes‘ van Thomas Zijlma. Na een paar hoofdstukken over de verschrikkingen die Thomas heeft doorgemaakt overweeg ik de voorgaande zinnen te schrappen. Hoe durf ik te klagen en te jammeren over mijn verminderde weerstand na een paar bestralingen als ik lees over de keiharde en nietsontzienende strijd die Thomas heeft gevoerd.
Kortom, vol goede moed vooruit en de komende dagen lekker lezen. Of zoals mijn Opa vroeger altijd al zei: ‘geestelijk voer gaat voor‘.
