Opportunisten 2012
Afgelopen vrijdag na afloop van de wekelijkse ministerraad kondigde demissionair premier Rutte doodleuk aan dat minister Schippers de openingswedstrijd van Oranje op het EK in het Oekraïense Charkov zou bijwonen. Weg waren ineens de bezwaren ten aanzien van de politieke situatie in het gastland van het EK. Als onze minister van sport in Charkov toevallig een Oekraïense hoogwaardigheidsbekleder tegen het lijf zou lopen, ja dan zou ze vanzelfsprekend de mensenrechtenschendingen ter sprake brengen. Rutte vertelde de verzamelde pers dat ‘er stapjes in de goede richting zijn gezet rondom de behandeling van de Oekraïense politica Timoshenko’ en als klap op de vuurpijl meldde hij doodleuk dat hij zelf de finale zou bijwonen ‘waar wij natuurlijk inzitten’.
Ik probeer mij een voorstelling te maken hoe deze draai tot stand is gekomen? Heeft het campagneteam rondom Rutte, met de verkiezingen van 12 september voor ogen, bedacht dat er toch echt een electoraal graantje van het mogelijke Oranje succes meegepikt moet worden? Of hebben Rutte en de zijnen zich in eerste instantie laten verblinden door een op het oog stevig Europees politiek standpunt tegen de onbelangrijke en ongevaarlijke voormalige Sovjet staat? Om vervolgens schoorvoetend op dat standpunt terug te komen toen het gemeenschappelijke Europese signaal razendsnel in kracht afnam. Vier jaar na de Olympische Spelen in Beijing lijkt er niets veranderd, het opportunisme staat nog steeds aan het roer.
Maandagmiddag had ik de eer om als gast van Petra Grijzen op te treden bij het BNR radioprogramma ‘de avondspits’. Gedurende de anderhalf uur dat ik achter de microfoon plaats mocht nemen passeerden verschillende onderwerpen de revue. Van het Europese noodfonds voor de Spaanse banken tot de crisis in de Europese luchtvaart. Van het Kunduz-akkoord tot het rekenonderwijs op Nederlandse basisscholen. Zonder dat we het echt beseften liep er één rode draad door alle onderwerpen: de roep om eerlijke en daadkrachtige politici die ons met de verkiezingen voor de boeg geen gouden bergen beloven, maar juist hun verantwoordelijkheid nemen en zeggen waar het echt op staat.
Voormalig bankier Peter Verhaar verwoorde die roep om een ander soort politicus luid en duidelijk in een tweet:
Als klap op de vuurpijl sloot die-hard Binnenhof journalist Wouke van Scherrenburg haar blog op BKB Campaign Watch gisteravond af met de veelbetekende woorden: ‘Mijn stem gaat naar de politicus die eerlijk durft te zeggen: ik kan niks beloven, ik kan straks alleen maar zo goed mogelijk roeien met de riemen die ik heb, maar u beschermen tegen de bakken ellende die eraan komen, nee dat kan ik niet. Waar kan ik die politicus vinden?’
Gloort er dan toch een sprankje hoop aan de horizon dat Opportunisten 2012 het niet gaat redden op 12 september?
