De eerste keer dat ik hem de hand schudde was in mei 2004 in de garderobe van de Stadsschouwburg in Amsterdam. Lodewijk Asscher was net fractievoorzitter van de Amsterdamse PvdA geworden en mijn compagnon Lennart Booij stelde ons aan elkaar voor. Ik weet nog goed dat ik dacht: ‘wat een jong mannetje, moet hij mijn nog maar een paar maanden geleden afgetreden politieke huisarts Rob Oudkerk doen vergeten?’
Anderhalf jaar later zagen wij elkaar weer. In aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2006 sprak ik een aantal maal met de nieuwe lijsttrekker van de hoofdstedelijke PvdA. Een bevriend journalistiek productiebureau had een drietal verkiezingsspots gemaakt met de nummer twee op de lijst, Ahmed Aboutaleb (de opvolger van de gevallen Oudkerk), en met Lodewijk Asscher zelf in de hoofdrol. Hij was niet langer het ‘jonge mannetje’ dat ik mij herinnerde uit de Stadsschouwburg, maar een aankomend leider die open stond voor suggesties en voor kritiek.
Eén anekdote staat mij nog goed bij: in één van de spots zien we Asscher op de fiets door de stad op weg naar één of andere bijeenkomst.
Een klein onderzoekje onder wat Amsterdammers leverde opmerkelijke kritiek op over het feit dat Asscher slechts een gammel ringslotje gebruikte om zijn fiets op slot te zetten. ‘Nou, die kent zijn stad ook niet goed, als hij denkt dat je wegkomt met je fiets zo op slot zetten.’
Asscher bleek zijn stad echter wel degelijk te kennen. Samen met Aboutaleb won hij de verkiezingen in 2006 afgetekend en werd en passant ook nog eens wethouder. Met belangrijke portefeuilles als Financiën, Economische Zaken, Onderwijs, Inburgering en Jeugd. Meteen al in zijn eerste week als wethouder blokkeerde hij tot groot ongenoegen van toenmalig minister van Financiën Gerrit Zalm de beursgang van Luchthaven Schiphol.
Zes jaar later is Asscher inmiddels ook landelijk een factor van betekenis geworden. Afgelopen zaterdag mengde hij zich opzichtig in de campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen van 12 september. In een open brief aan Alexander Pechtold in de Volkskrant daagt hij de D66 leider uit voor een debat over onderwijs met de veelzeggende woorden: ‘jouw agenda voedt het cynisme over het onderwijs.’
Een dag later, afgelopen zondag, lanceerde Asscher een geheel door crowdfunding gefinancierde campagnespot waarin hij samen met Diederik Samsom oproept om op 12 september vooral PvdA te stemmen.
Bij het kijken naar de mooi gemaakte spot viel mijn oog echter vooral op de gymschoenen die Asscher onder zijn pak draagt wanneer hij op een pleintje een balletje trapt met wat jongeren. Zou hij teruggedacht hebben aan de kritiek op het ringslotje uit 2006 toen hij met de filmploeg het script voor dit filmpje doornam?
