Rijkman Groenink vs de Volvo-whisperer

Vandaag verschenen in het Financieele Dagblad

Rijkman Groenink vs de Volvo-whisperer

Rijkman Groenink staat op het terras achter zijn huis aan de Vecht. Weiland en bos tot aan de horizon, nergens een dissonant: het uitzicht is prachtig. […..]. Zo begint het interview in de Volkskrant in de reeks ‘De stijl van de leider’. De voormalige bestuursvoorzitter van ABN Amro hield aan de opsplitsing van de bank 26 miljoen euro over. Maar in zijn eigen woorden: ‘Ik heb wel eerst de helft naar de fiscus gebracht.’

Het interview in de Volkskrant biedt een uitgelezen kans aan Rijkman Groenink om zijn gekwetste blazoen weer wat op te vijzelen. Maar na lezing van twee volle pagina’s overheerst vooral teleurstelling en ergenis. Hij geeft dan wel ruiterlijk toe nooit een ‘een empathisch leider’ te zijn geweest, maar over de ondergang van ABN Amro wringt hij zich in de vreemdste bochten om maar weg te blijven van de schuldvraag. Lef en verantwoordelijkheid, toch cruciale elementen voor een ondernemer, schitteren door afwezigheid.

Het verhaal van Rijkman Groening steekt dan wel heel schril af tegen dat van de vrouw van onze vaste taxi-chauffeur die vorige week bij mij op kantoor langskwam om een kerststol en fles champagne bij de vaste klanten van haar man langs te brengen. Drie weken na zijn plotselinge hartaanval, was het iets teveel van het goede dat hij zelf in de taxi zou stappen om het cadeautje langs te brengen. En wat te denken van de Volvo whisperer die vorige week ‘s avonds laat de sneeuw en de kou trotseerde om mijn niet startende auto even een ‘zetje’ te geven?

Zo aan het einde van het jaar zijn het in mijn ogen mensen als Egon de taxichauffeur en Gerard de automonteur die in het zonnetje gezet dienen te worden. Ondernemers in hart en nieren, die altijd voor je klaar staan. Of je nou voor dag en dauw naar Schiphol moet of als je ineens op korte termijn winterbanden nodig hebt voor je auto. Tussen de bedrijven door wordt ook nog aan de eigen boekhouding gewerkt, aan relatiebeheer gedaan en het bedrijfskapitaal in goede staat gehouden.

Het is natuurlijk appels met peren vergelijken, maar het zegt wel wat over wie de echte ondernemers zijn. Dat zijn in mijn ogen niet de voorzitters van de Raden van Bestuur of de CEO’s van de grote ondernemingen. Die kunnen zich altijd verschuilen achter ‘processen die door iedereen in de onderneming gedragen worden’. Nee, de echte ondernemers zijn de kleine zelfstandigen die dagelijks met hun poten in de modder staan en die de gevolgen van de economische crisis het afgelopen jaar aan den lijve hebben ondervonden.

Daarom heb ik ontelbaar veel meer waardering en loyaliteit voor hen dan voor de vaak arrogante groot industriëlen. Daar waar ik meerdere keren per maand overweeg om de bank waar de heer Rijkman Groenink zijn kapitaal heeft vergaard de rug toe te keren. Daar komt het werkelijk nooit in mij op om mijn auto door iemand anders te laten repareren dan door Gerard de Volvo whisperer of mijn ouders door iemand anders te laten ophalen dan door Egon de taxichauffeur.

Alex Klusman (1969), eigenaar BKB | hét Campagnebureau.
Twitter: @AlexKlusman