Sommige reclamecampagnes, hoe klein soms ook, blijven je lang bij. Vroeger bracht ik in de vakantie samen met mijn ouders onze poes altijd naar het dierenpension van de familie Koetsier in de buurt van – naar ik mij meen te herinneren – Surhuisterveen in Friesland.
Toen de ondernemende familie op een gegeven moment ook een dierencrematorium op het terrein opende lieten zij dat gepaard gaan met grote reclameborden langs de provinciale weg. De slogan luidde: ‘Laat u niet kisten, bij ons komt alles in kannen en kruiken‘. Geen speld tussen te krijgen, oftewel practice what you preach.
Afgelopen week overleed onverwacht mijn dierbare moeder na een kort ziekbed. In de dagen na haar overlijden moest ik vaak terugdenken aan de weinig subtiele doch overduidelijke slogan van het dierencrematorium. Mijn vader, mijn zus en ik hebben heel bewust de grote uitvaartondernemers gemeden. Wat we niet zochten waren dit soort afschuwelijke begeleiders met verschrikkelijke slogans en url’s als www.delametelkaar.nl die klaar zijn ‘voor de nieuwe wereld’.
Na een korte zoektocht kwamen we uit bij een ZZP’ende uitvaartbegeleider, die gewoon vanuit huis werkte en die precies was wat haar website ons beloofde: ‘een begrafenisondernemer voor een uitvaart op maat’. Na een positieve ervaring bij een overlijden in haar eigen familiekring, had ze haar baan bij een communicatiebureau vaarwel gezegd en had ze heel bewust voor dit werk gekozen. Haar werkwijze was, hoe triest het overlijden van mijn moeder voor ons ook is, buitengewoon plezierig en empathisch.
Toen ik vanuit het oosten van het land naar mijn geliefde in Amsterdam belde om onder andere dit aan haar te vertellen, zat zij in de auto en belde niet handsfree met mij. Dat ontging een oplettende agent van het politiecorps Amsterdam-Amstelland niet, die haar meteen aanhield. Toen mijn geliefde toch even de omstandigheden aanhaalde en vertelde dat haar schoonmoeder net was overleden, weerhield dat hem heel terecht niet van het uitschrijven van een bekeuring à € 220,-. Echter een simpel woord van sterkte of medeleven kreeg hij niet over zijn lippen.
Op de site van de politie Amsterdam-Amstelland tref ik vierentwintig korte films van de hand van filmmaker Jurriën Rood over de onbekende politie. Eén van de films is ‘mijn beeld van de politie’, daarin vertelt Rood over hoe de politie hem verrast heeft. Volgens Rood zijn ze beter, moderner, actiever en veel menselijker dan hij gedacht had.
Gebruikte de politie niet ooit de slogan: ‘De politie is je beste kameraad!’? Voor de diender die de bekeuring uitschreef misschien toch nog eens goed om te bedenken of hij wel ‘practiced’ wat zijn werkgever ‘preached’.
