Al zeker veertig jaar speelt voetbal een hele belangrijke rol in mijn leven. Als toeschouwer (de vorige eeuw in het Oosterpark in Groningen, juichend voor Erwin Koeman en inmiddels alweer 15 seizoenen in de Amsterdam Arena bij Ajax), maar ook speler en trainer (eerst bij fc Lewenborg en nu bij de prachtige club DRC in het Waterland in Amsterdam-Noord.)
‘Voetbal is oorlog’ zei Rinus Michels ooit, maar voetbal is ook ‘het grootste sociale netwerk van Nederland.’ Ieder weekend rennen er meer dan een miljoen mensen op het (kunst)gras achter een bal aan en staat daar nog eens een veelvoud van langs de lijn, achter de bar van de kantine of aan de tafel van het wedstrijdsecretariaat. Het amateurvoetbal draait op vrijwilligers. Als kind bracht ik wekelijks het clubblad rond bij ons in de wijk en nu zit ik in het bestuur van een geweldige en gezonde club, waar we de nieuwe aanwas amper aankunnen.
In mijn werk als ‘campaigner’ bij BKB werk ik al meer dan vier jaar samen met de Koninklijke Nederlandse Voetbalbond (KNVB) op vele verschillende maatschappelijke vraagstukken en als vader van twee voetbalgekke zoontjes sta ik inmiddels meer dan drie keer in de week op of langs een voetbalveld ergens in Nederland.
Hoogtijd in mijn ogen om mijn ervaringen en observaties aan het papier (of in dit geval aan mijn weblog) toe te vertrouwen, want voetbal is voor mijn gevoel ‘de hartslag van de samenleving’. Of dat nou gaat om het integrerende element van het voetbal of juist soms om het escalerende karakter ervan. Of het nou gaat om de ‘participatiesamenleving’ die in optima forma in het voetbal is terug te vinden of om de (institutionele) discriminatie die je er jammergenoeg ook nog vindt.
Voetbal om van te houden, maar ook voetbal om te beschrijven. Het komende jaar ga ik dat hier doen. Adviezen, anekdotes, alles is welkom op alexklusman@bkb.nl
