De slaap nog uit mijn ogen wrijvend na een nacht politiek doorhalen. Met dank aan BVN en twitter ben ik tot het laatste moment getuige geweest van de overwinning van Rutte, de aftocht van Balkenende en zegetocht van Wilders door Nederland (de grootste in Maastricht!).
Op één van de vele WK-sites zie ik dat we nog maar 1 dag, 5 uur en 11 minuten te gaan hebben.
Dan wordt hier in Zuid-Afrika historie geschreven. Voor het eerst vindt een WK-eindtoernooi plaats op het Afrikaanse continent.
De scepsis hier ter plekke is verdwenen. Zwart, kleurling en blank staan gezamenlijk achter BafanaBafana (onze jongens).
Het waren vooral de cricket en rugby liefhebbende blanken die tot voor kort hun schouders ophaalden als het ging om het WK in eigen land.
Is het de grote overwinning op Guatamala of de onverwachte zege op de Denen die de ‘blankes’ over de streep heeft getrokken? Nee, ik denk veeleer de Super14 rugby-finale in SOWETO. Twee Zuid-Afrikaanse clubteams in de rugby Champions League finale in, jawel, het kloppende zwarte voetbalhart van Zuid-Afrika: SOWETO.
Ineens werden de blanke ‘boere’ bijgestaan door vuvuzela blazende zwarten in de grootste township van het land. Nog niet zo gek lang geleden stond SOWETO in brand met protesten tegen diezelfde ‘boere’. Nu juichte zwart en blank zij aan zij en kwamen de beelden van de rugbyfinale in 1995 weer terug. Mandela in een Springbok-shirt die de beker overhandigt aan Francois Pienaar.
Morgen is het zover. Dan spelen ‘onze jongens’ tegen Mexico en iedereen steunt ze. Met vlaggen, vuvuzela’s, autospiegelhoezen en shirts. ‘Ke Nako, let’s celebrate’ zoals iedereen hier roept.
Maar de buitenwereld blijft sceptisch en misschien ook wel terecht. Na de overval eergisteren ‘at gunpoint’ van een Portugese journalist, werden gisteravond in Johannesburg nog eens 3 Chinese journalisten beroofd.
