Vandaag verscheen in het FD bijgaande column over het ‘bezoek’ van Geert Wilders aan het Feest van de Democratie
Dromen over Geert Wilders
Vannacht droomde ik over Geert Wilders, of om precies te zijn over de ophef die zijn komst naar de Amsterdamse muziektempel de Melkweg vorige week teweeg bracht.
Aan de vooravond van de Provinciale Statenverkiezingen organiseerden wij met ons bureau het Feest van de Democratie. Dat doen we al jaren rondom verkiezingen. Of dat nou de Amerikaanse presidentsverkiezingen zijn of de verkiezingen voor de gemeenteraad of de Tweede Kamer.
Op die avonden gaan mensen met elkaar in debat, zijn er interviews en gesproken columns en beschouwen we de verkiezingen vanuit verschillende invalshoeken. Vast onderdeel is de uitreiking van de BKB Campagne Award aan de partij die volgens een jury van verschillende politieke gezindten de beste campagne heeft gevoerd. Het gaat dan nadrukkelijk om een technisch oordeel, niet om de partijprogramma’s. Ditmaal was de jury van oordeel dat de beste campagne voor de Statenverkiezingen was gevoerd door de PVV. In het juryrapport lezen we ondermeer dat: ‘de strategische keuze van de PVV heeft vorm gekregen in slim gekozen optredens van landelijk partijleider Geert Wilders [..].’
Wilders deed dit oordeel eer aan door in de Melkweg, tot grote verbazing van het publiek, de prijs zelf in ontvangst te komen nemen. Wederom een slim gekozen optreden van Wilders. Of zoals Wilders het zelf verwoordde: ‘wie had ooit gedacht dat ik hier in de Amsterdamse grachtengordel een prijs in ontvangst zou komen nemen.’ Toen Wilders ook nog eens aangaf bereid te zijn vragen uit het publiek te beantwoorden hadden de verbouwereerde bezoekers veel weg van konijnen gevangen in de koplampen van een auto. Aarzelend werden een aantal vragen gesteld en pas nadat hij na een minuut of 10 het toneel verlaten had, brak de discussie los. En die woedt tot op de dag van vandaag voort. Heftige gesprekken aan de lunchtafel op kantoor, verontwaardigde e-mails en boze reacties van vrienden en bekenden.
In een e-mail schrijft een bezoeker van het feest van de democratie:
‘Maar u weet net zo goed als ik dat de NSB ooit (ook), democratisch gekozen, in de Tweede Kamer terecht kwam. […] En Wilders staat (ook) als een despoot aan de top van zijn partij, waar niets democratisch aan is – waar doet me dat aan denken?
Zet hem op podia en prijs hem maar goed. Geef hem alle tijd en aandacht en prijs hem maar. Zeg hem maar hoe goed hij het doet – al is dat niet inhoudelijk maar technisch gezien dan, hè – en prijs hem maar!’
Ook al begrijp ik de verontwaardiging, mijn analyse is een andere. Wij organiseren dit soort avonden om de democratie te vieren. Tijdens dezelfde avond was juist ook
veel harde kritiek op Wilders te horen, vaak goed geïnformeerd en puntig geformuleerd. Mijn compagnon Lennart Booij heeft Wilders uitgedaagd vaker in een echt debat te treden in Amsterdam. Daarop reageerde hij positief en daar zullen we hem aan houden. Ik geloof in de veerkracht van onze democratie en ik geloof in mensen en weet dat veel van hen PVV stemmen uit frustratie over de ‘oude’ politieke partijen. Het debat dient dus ook daar te worden gevoerd. Het antwoord zit niet in doodzwijgen, in Wilders’ toon nadoen of hem verketteren, dat is allemaal politieke luiheid.
Dat is niet de stijl van BKB. We dromen hardop van een betere wereld, maar geven ook commentaar, we geselen soms onze eigen vrienden en verdiepen ons in de PVV. Als het aan mij ligt is de avond in de Melkweg pas het begin.
Alex Klusman, eigenaar BKB | Het Campagnebureau.
Twitter: @AlexKlusman
