Vandaag verschenen in het #FD, waarbij de eindredactie gekozen heeft voor de kop: Hufterigheid
At your service
Afgelopen week publiceerde voormalig huisarts Rob Oudkerk op de site van de Volkskrant een opinieartikel naar aanleiding van een bezoek dat hij aan Hongkong had gebracht. Hij bekritiseerde openlijk de middelmaat van ons land en stelde dat wij een voorbeeld konden nemen aan Hongkong, waar verbeeldingskracht en durf zouden overheersen. Het leverde hem een berg aan kritiek op, variërend van ‘waar zijn jouw oplossingen dan’ tot ‘nee, dan Hongkong…’
Ik sloeg vooral aan op zijn constatering dat je in Hongkong nergens hoort ‘mijn collega komt zo bij u’. Of ‘u heeft het verkeerde formulier gebruikt, dus we kunnen u niet helpen’. En overal heb je schijnbaar het gevoel dat je nummer één bent. Los van de rest van het artikel is dit een constatering waar ik het roerend mee eens ben.
Zomaar twee voorbeelden die mijzelf afgelopen week overkwamen. Bij mij in de buurt is nog niet zo lang geleden een nieuw eetcafé geopend. Zo op het eerste gezicht loopt het nog niet echt. Maar je geeft het de eigenaar ook maar te doen om in deze tijd een goedlopende zaak van de grond te krijgen. Mijn vrouw en ik hadden na ons werk in de stad snel wat gegeten en stopten op weg naar huis bij de nieuwe tent voor een toetje en goede kop koffie. Toen we deze gedachte bij de eigenaar opperde, keek hij ons misprijzend aan en streek toen koninklijk met zijn hand over zijn hart en verklaarde: ‘nou vooruit, voor deze ene keer dan’.
Nog bonter werd het gemaakt door een bedrijf in satellietontvangst en antenne-installatie. Door de hevige storm van vorige week was de schotelantenne op ons dak uit positie geraakt en was televisie kijken onmogelijk geworden. Via onze huurbaas had ik de naam van het installatiebedrijf van de schotelantenne achterhaald en een ‘google search’ leverde mij het bijbehorende telefoonnummer op. Toen ik op dinsdagochtend om kwart over acht belde bleek het nummer van de zaak naar privé doorgeschakeld te zijn. Het leverde mij een tirade op over hoe ik het in mijn hoofd haalde om zo vroeg in de ochtend al contact te zoeken en het advies om het op een later tijdstip maar weer te proberen. Toen ik twee uur later belde werd ik er allereerst nogmaals fijntjes aan herinnerd dat ik toch diegene was die zo vroeg had gebeld en vervolgens kreeg ik doodleuk te horen dat ik nu echt te laat was voor vandaag. Alle installateurs waren namelijk al op pad.
Waar Oudkerk beweert dat de nikserige hufterigheid steeds vaker de middelmaat van ons land camoufleert durf ik juist te stellen dat we vaak te netjes en teveel confrontatiemijdend zijn. Zou de servicegerichtheid van onze dienstverlening er juist niet meer bij gebaat zijn als ik die chocolade-mousse en die espresso elders had gedronken en de antenne-installateur had laten weten even door te zoeken naar iemand die mij wel met plezier wilde helpen?
Alex Klusman
Eigenaar BKB | Het Campagnebureau
Twitter: @AlexKlusman
