Vandaag verschenen in het #FD
Zwarte Cross
De afgelopen maanden laat ik op deze plek een aantal ergernissen regelmatig terugkeren. Zo heb ik mij al vaak verbaasd over de onvriendelijkheid die ik dagelijks in Nederland op straat tegenkom. En ik wond me meermaals op over de in mijn ogen vaak nutteloze wet- en regelgeving die het leven van (kleine) ondernemers nodeloos zuur maakt. Daarnaast beklaagde ik mij veelvuldig over het gebrek aan medemenselijkheid dat teveel Nederlandse leiders kenmerkt.
Afgelopen weekend werd ik op al die punten positief verrast. Voor het vrijgezellenfeest van een in Los Angeles wonende en werkende vriend kwam ik terecht in de Achterhoek. We sloten de dag af in Lichtenvoorde, het geboortedorp van de aanstaande bruidegom. Om precies te zijn op de Zwarte Cross; met meer dan 150.000 bezoekers het best bezochte en grootste festival van Nederland.
Door slagregens was het enorme festivalterrein veranderd in een zee van modder. Maar dat leek werkelijk niemand iets te deren. De bezoekers vonden het prima. Die genoten in grote harmonie van een programma met drie dagen lang zeer ruime keuze uit muziek (van Sepultura tot Ilse de Lange), stunts, theater en natuurlijk waar het allemaal mee begon: de cross. Motorcross in wel 10 verschillende klasses, of zoals het in het programmaboekje te lezen staat: ‘zwarte cross zonder cross, is als Silvio Berlusconi zonder plaat voor de kop’.
Maar ook de leiding van de Zwarte Cross leek zich geen enkele zorgen te maken. Sterker nog, de ontmoeting op zaterdagavond met festivaldirecteur Gijs Jolink, zoon van oerend hard Normaal-zanger Bennie, was zelfs ronduit gezellig te noemen. Deze begin veertiger bleek het tegenovergestelde te zijn van de onvriendelijkheid en het gebrek aan leiderschap dat ik eerder beschreef. Hij nam ruim twee uur de tijd om ons rond te leiden over het festivalterrein. Vol trots vertelde hij over de enorme betrokkenheid van de Achterhoekers met het festival. Toen vorig jaar een gigantische storm aan de vooravond van het festival voor grote schade aan tenten en podia had gezorgd, meldden zich spontaan tientallen vrijwilligers aan om ‘hun’ zwarte cross toch vooral doorgang te kunnen laten vinden.
Met zijn eigen band ‘Jovink & the Voederbietels’ treedt hij meerdere malen op tijdens het festival, waaronder ook op het speciale kinderpodium. Want kinderen horen in zijn ogen bij de zwarte cross. Daarom is er een heuse kinderopvang en iedereen die kleiner is dan 1 meter 40 mag gratis naar binnen.
Jolink en zijn festival hebben in de ‘eeuwigdurende oorlog tegen vertrutting en pessimisme’ een eigen etiquette opgesteld, waarin ze juist benadrukken wat wèl mag. Zoals mooie verhalen vertellen (‘lekker sprekken’), elkaar een beetje in de gaten houden en vrienden maken op de camping (‘buurt maken’).
Diep onder de indruk van het festival nemen wij midden in de nacht in de stromende regen afscheid van deze inspirerende ondernemer. Geheel in stijl meldt hij dat hij zijn tent op de modderige camping maar eens gaat opzoeken. ‘Je moet natuurlijk wel een beetje solidair blijven met je bezoekers’.
Alex Klusman
Eigenaar BKB | Het Campagnebureau
Twitter: @AlexKlusman
