Hét moment van de wedstrijd Nederland – Duitsland afgelopen woensdag in Kharkiv, speelde zich af bij de stand 0-0 in de 21e minuut. De regie zwenkt naar de Duitse bondscoach Joachim Löw die totaal ontspannen uit de dug-out stapt en een paar passen naar voren zet.
En dan gebeurt het, hét moment dat alles zegt over de wedstrijd. In dat moment zit de overwinning van Duitsland al besloten. Löw loopt naar een Oekraïense ballenjongen die een bal onder zijn arm geklemd heeft. Hij nadert de jongen van achter en tikt dan achteloos de bal uit de armen van de totaal verbouwereerde ballenjongen.
Een kwajongens actie. Je ziet Löw genieten van het moment. Hij klopt nog even de ballenjongen op zijn schouder en haalt dan op een drafje zelf de weggetikte bal op. Nog geen minuut later scoort Gomez 1-0.
Althans, dit dacht ik als kijker allemaal zomaar te kunnen concluderen uit de door de UEFA voorgeschotelde beelden. Nog geen dag later bleek de waarheid toch anders te liggen. ‘Ballenjongens staan tijdens de wedstrijd toch altijd keurig achter de reclameborden opgesteld? Wat deed die jongen daar dan voor die dug-out? moet een scherpe journalist gedacht hebben. De UEFA heeft inmiddels bevestigd dat de beelden eerder zijn opgenomen en in de live-uitzending ‘ingestart’ zijn.
Waarom winden wij ons nu allemaal zo op over deze actie van de UEFA? Voetbal is allang geen oorlog meer, zoals Rinus Michel begin jaren zeventig van de vorige eeuw betoogde. Voetbal is verworden tot business. Tot big business. In het hedendaagse topvoetbal draait het om sponsordeals, televisierechten, reclame-inkomsten en merchandising. Begin dit jaar reisde Ruud Gullit met de UEFA Champions League onder de arm af naar Oost-Afrika voor de grote UEFA Champions League Trophy Tour. Later werden ook Midden-Amerika (Mexico met Edwin van de Sar) en Azië (China met onder andere Ronald de Boer) aangedaan. Dit alles onder bezielende leiding van sponsor Heineken.
Bij big business hoort ook het ‘manipuleren’ van de waarheid. De UEFA en haar sponsoren zijn meer gebaat bij het ‘branden‘ van voetbal als een vriendelijke sport waar iedereen plezier heeft dan als een sport waar ‘fans’ elkaar met vuisten en flessen te lijf gaan of donkere spelers met oerwoud geluiden begroeten.
Kille cijfers bewijzen tot op heden het gelijk van de UEFA. De Europese recessie heeft ogenschijnlijk geen enkel effect op deze succesvolle multinational. Als wij daar als kijker of als samenleving een probleem mee hebben, dan moeten wij daar zelf iets aan. Als politicus, journalist of gewoon als kritische consument.
Overigens blijft de actie van Löw voor mij nog steeds hét moment van de wedstrijd. De Duitse bondscoach was blijkbaar ook vlak voor de wedstrijd zo ontspannen dat hij tijd had voor deze kwajongens actie. Ere wie ere toekomt, daar doet zelfs de UEFA-spin niks aan af.
