De afgelopen weken waren een waar feest voor politieke junkies met zowel de presentatie van het regeerakkoord van het kabinet Rutte-Asscher, de daarop volgende regeringsverklaring als natuurlijk ook de herverkiezing van President Obama in de Verenigde Staten. Voer voor analyses over de gevoerde campagnes, de gekozen technieken en de inhoudelijke resultaten. Twee weken geleden schreef ik op deze plek over de geslaagde beeldregie bij de presentatie van het regeerakkoord ‘Bruggen slaan’. Overal waar je keek was de foto van de nog af te bouwen Uyllanderbrug over het Amsterdam Rijnkanaal bij Diemen te zien. Bedoeld of onbedoeld, het leek te werken.
Tot mijn grote verbazing was amper twee weken later, na alle ophef rondom de inkomensafhankelijke zorgpremie en de razendsnelle aanpassing van het regeerakkoord, de brug bij de persconferentie in geen velden of wegen meer te bekennen.
Sterker nog, het heeft er alle schijn van dat premier Mark Rutte en VVD-fractievoorzitter Halbe Zijlstra in de commotie die er na het verschijnen van het regeerakkoord was ontstaan de beeldregie totaal uit handen hebben gegeven. Ik probeer mij voor te stellen hoe dat gegaan is. PvdA-fractievoorzitter Diederik Samsom die tegen collega Zijlstra en premier Rutte zegt: ‘weet je wat, het is het meest logisch als ik in het midden ga staan. Anders is het zo raar dat jullie als twee VVD’ers naast elkaar’. Wat voor sommigen wellicht klinkt als gezever over vorm, is in de hedendaagse mediacratie in mijn ogen van groot belang. Voor de niet overmatig politiek en actualiteit geïnteresseerde tv-kijker vertelt het beeld van de persconferentie van afgelopen maandag in Nieuwspoort dat er een nieuwe baas is in het samenwerkingsverband tussen de liberalen en de sociaal-democraten: ‘Dat is die kale die daar in het midden staat.’
Beeldregie, het klinkt triviaal maar is oh zo belangrijk.
Ter lering en vermaak nog een paar voorbeelden van de andere kant van de Atlantische oceaan. De kritische lezer zal zeggen dat het toeval is, de campagne-junkie is er heilig van overtuigd dat er heel diep over nagedacht is:
Barack Obama vier dagen voor verkiezingsdag. Een frisse kandidaat (slechts in overhemd, maar wel met das), omgeven door een enthousiaste menigte die de slogan van de campagne van Obama laat zien (Forward), staand achter een spreekgestoelte met het Presidentiële zegel erop (de ‘premierbonus’) en duidelijk maar niet overheersend staand voor de Stars & Stripes (vaderlandsliefde).
Barack Obama vlak voor zijn overwinningsspeech. Een President in een donker pak, omgeven door zijn levenslustige gezin, met achter hen een grote Amerikaanse vlag en het spreekgestoelte met de Presidentiële zegel staat klaar.
Een kleine week na zijn herverkiezing tot President bezoekt Obama samen met zijn vrouw Michelle op Veteranendag (11 november) de nationale begraafplaats Arlington. Het echtpaar wordt niet omgeven door een grote entourage, ze lopen hand in hand weg nadat ze een krans (duidelijk in beeld) hebben gelegd voor de onbekende soldaat.
Tot slot en van een totaal ander kaliber een tweet met tweetpic van Lance Armstrong die lange tijd stil heeft gezeten terwijl hij geschoren wordt. Aan zijn bijna 4 miljoen volgers meldt hij droogjes dat hij weer thuis is en wat rondhangt. De bijgevoegde foto spreekt boekdelen: hij heeft zijn zeven gele truien gewoon nog.
