Afgelopen woensdag publiceerde de Zuid-Afrikaanse krant ‘the Sowetan’ een interview met Makaziwe Mandela, één van de dochters van de vader des vaderlands Nelson Mandela.
De strekking van het interview met Makaziwe komt niet als donderslag bij heldere hemel. Integendeel zelfs. Eind vorig jaar maakte de Volkskrant al melding van vergelijkbare geruchten. Toen waren het echter nog anonieme bronnen rondom de familie. Nu worden de geruchten bevestigd door het oudste nog levende kind van Nelson Mandela.
‘It’s the hand that he stretches out. It is the touching of the hand that speaks volumes for me’, aldus de dochter van Mandela. Het klinkt als het wanhopig vasthouden aan de gedachte dat Madiba (zoals Mandela liefkozend door zo’n beetje heel Zuid-Afrika wordt genoemd) onsterfelijk is. Want in Zuid-Afrika durft men nauwelijks hardop na te denken over wat er gebeurt als Mandela er niet meer is.
Volgens velen is het te danken aan de nog altijd alom aanwezige Nelson Mandela dat het nog steeds betrekkelijk rustig is in de regenboognatie. Mandela vertegenwoordigt tot op de dag van vandaag het morele geweten van het land dat zo lang onder de toorn van apartheid heeft geleefd. Bij zijn vrijlating in 1990 sprak hij op een groot plein in Kaapstad tot de toegestroomde massa en herhaalde wat hij tijdens zijn proces in 1964 ook al had verklaard:
‘I wish to quote my own words during my trial in 1964. They are as true today as they were then. I quote: I have fought against white domination and I have fought against black domination. I have carried the ideal of a democratic and free society in which all persons live together in harmony and with equal opportunity. It is an ideal which I hope to live for and to achieve. But, if needs be, it is an ideal for which I am prepared to die.’
Dat moment waar iedereen zo verschrikkelijk tegenop ziet gaat binnenkort komen en wat staat Zuid-Afrika dan te wachten? Ook nog eens met de wetenschap dat er april volgend jaar presidentsverkiezingen worden gehouden.
Zal de zittende president Jacob Zuma vreedzame co-existentie blijven bepleiten tussen de grote groep achtergestelde zwarten in zijn land en de nog overwegend rijke blanke gemeenschap? Hoe zal de in de West-Kaap regerende Democratische Alliantie (DA) zich positioneren tegenover de acht andere door het African National Congress (ANC) bestuurde provincies? En zal de weduwe van Steve Biko, Dr. Mamphela Ramphele met haar Agang-beweging een gooi doen naar het morele leiderschap in Zuid-Afrika? Of zullen vroegere getrouwen van Mandela (zoals zijn voormalige onderhandelaar Cyril Ramaphosa) een gooi doen naar de erfenis van het morele geweten van Zuid-Afrika.
Hoe ondragelijk de gedachten ook is dat Nelson Mandela er niet meer zal zijn, de op handen zijnde verkiezingen worden er alleen maar interessanter op.
