Vandaag verschenen in het #FD
Nutella
De baas van Nutella is niet meer. Een fietsongeluk in Zuid-Afrika maakte een einde aan het leven van Piëtro Ferrero, de 47-jarige chocolade-tycoon. Hij was daar samen met zijn vader (de rijkste man van Italië) om een speciaal banenprogramma voor kansarmen te lanceren.
Samen met zijn broer Giovanni gaf Piëtro sinds eind jaren negentig gezamenlijk leiding aan het familiebedrijf dat zijn grootvader tijdens de Tweede Wereldoorlog in Noord-Italië startte. De voedseltekorten tijdens de oorlog maakten chocola tot een product dat op rantsoen was, maar de slimme banketbakker Piëtro Ferrero combineerde het schaarse cacao met de overvloedig aanwezige hazelnoten in het kleine Noord-Italiaanse plaatsje Alba. En zo creëerde deze innovatieve ondernemer de eerste generatie chocolade-pasta en legde daarmee de basis voor het Ferrero familie-imperium dat vandaag de dag met meer dan 21 duizend werknemers en een omzet van ruim €6 miljard één van de grootste bedrijven van Italië is.
In de beste traditie van Italiaanse familiebedrijven bouwde de jonge Piëtro het concern tot een machtige wereldspeler. Zonder de druk van hijgerige aandeelhouders, bleef Piëtro het kleine Alba trouw. Direct na zijn dood spraken inwoners van het Noord-Italiaanse stadje vol lof over hem: ‘Piëtro sprak met iedereen en bezocht alle café’s. Hij kon wonen waar hij maar wilde, zelfs op de maan. Maar hij koos voor Alba.’
Terwijl de loftuitingen uit alle hoeken komen bedenk ik mij dat er voor een ondernemer weinig mooiers is dan een bedrijf dat van generatie op generatie wordt doorgegeven. Diep in mijn hart hoop ik natuurlijk ook dat mijn zoons later in mijn voetsporen zullen treden en mijn praktijk voort zullen zetten.
Afgelopen weekend bracht ik met mijn gezin door in de Zeeuwse badplaats Domburg. Vol verbazing hoorde ik daar het verhaal van een familie wiens wortels al generaties lang in Zeeland liggen. Onlangs was de grootvader van de familie overleden en het familiehuis waar hij tot zijn dood gewoond had liet hij na aan zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Als ware het de chocoladefabriek van Piëtro Ferrero, zo is het huis al meer dan drie generaties in het bezit van deze familie.
Het gemeentebestuur van deze prachtige Zeeuwse badplaats ziet het echter anders. Die bepaalt namelijk of zij een huisvestingsvergunning afgeeft aan de erven van deze huizenbezitter. De gemeente bepaalt dus voor haar bewoners of ze een vergunning krijgen om in hun eigen bezit te wonen. En daar komt ie, in dit specifieke geval stelt de gemeente vast dat er geen economische of maatschappelijke binding met de gemeente (of regio) is en dat er dus geen vergunning wordt afgegeven. Resultaat is dat de familie gedwongen wordt om het familiebezit van de hand te doen en te koop te zetten. Dit verhaal druist werkelijk tegen al mijn rechtvaardigheidsgevoelens in. Waarom zou de overheid mogen bepalen wat er met familiebezit dient te gebeuren. Stel je toch eens voor dat Silvio Berlusconi na de dood van Piëtro in plaats van condoleances de familie Ferrero had verordonneerd om het bedrijf naar de beurs te brengen.
Alex Klusman
Eigenaar BKB | Het Campagnebureau
Twitter: @AlexKlusman
