Vandaag verschenen in het #FD:
Melkert
Soms komt er in mijn Twitter-timeline een tweet voorbij, waarbij ik echt tot tien moet tellen om niet meteen heel impulsief en ongenuanceerd in 140 tekens te reageren.
Dit was er zo eentje:
‘De Melkertbanen van parkeerbeheer Cition en van het GVB moeten wel bezig blijven hè? Die zitten daar als decoratie, niet om je te helpen.’
De wens om te reageren zat ‘m niet zozeer in de onjuistheid van de tweet (de Melkertbaan bestaat al een hele poos niet meer), maar vooral in het dédain dat eruit sprak voor mensen die via gesubsidieerde arbeid werk verrichten. Alsof een Melkertbaan iets minderwaardigs zou zijn.
De banen die in 1994 vernoemd werden naar toenmalig minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Ad Melkert waren een initiatief om werkzoekenden met een grote afstand tot de arbeidsmarkt via gesubsidieerde arbeid werkervaring op te laten doen. Eén van de voorwaarden van de Melkertbanen was dat deze vorm van gesubsidieerde arbeid niet zou concurreren met reguliere banen aan de onderkant van de arbeidsmarkt, om daar verdringing te voorkomen. Daarom werden veel Melkertbanen gecreëerd in sectoren waar er geen markt meer voor was, zoals stadswachten, conciërges en thuiszorgmedewerkers. Veelgehoorde kritiek op de Melkertbanenconstructie was dat de gesubsidieerde werknemers nauwelijks doorstroomden naar reguliere banen. In 2004 besloot de overheid de Melkertbanen (inmiddels omgedoopt tot ID-banen) af te schaffen.
Los van de kritiek op de doorstroming, die ongetwijfeld een kern van waarheid bevatte, school er in mijn ogen juist veel kracht in het idee om banen te schepen juist in die sectoren waar geen markt (meer) voor was en tegelijkertijd langdurig werklozen aan de slag te krijgen. Nu, 17 jaar later lijkt het probleem dat Melkert signaleerde verre van opgelost. Of het nou gaat om extra ondersteuning in het onderwijs, meer handen aan het bed in de (thuis) zorg of de behoefte aan meer toezicht op straat en in het openbaar vervoer. Niemand lijkt daar op tegen te zijn en toch zien maar weinigen de oplossing in gesubsidieerde arbeid. Sterker nog, ik durf te beweren dat er zelfs een erg negatieve associatie bij hoort, getuige ook de bewuste tweet.
Voor mijzelf geldt dat helemaal niet. Sterker nog, ik zie het concept van gesubsidieerde arbeid sinds kort uiterst succesvol zijn intrede doen bij ons op kantoor. Tegen een geringe vergoeding maken wij steeds vaker gebruik van op en top gemotiveerde stagiairs. Mede ingegeven door de wens om meer mensen een kans te geven om bij ons ervaring op te doen. Tegelijkertijd blijkt het mes in sommige gevallen aan twee kanten te snijden nu steeds meer maatschappelijke opdrachtgevers met teruglopende budgetten te kampen hebben.
Met de juiste begeleiding verrichten de stagiairs bij ons op kantoor uitermate goed en gewaardeerd werk. Zij vertonen een inzet die in niks onderdoet voor de andere werknemers en laten dag in dag uit zien dat doorstroming naar regulier werk bij ons in het bedrijf zeker tot de mogelijkheden behoort.
Het geheim van het succes van gesubsidieerde arbeid zit ‘m in de waardering ervan als volwaardig werk. En ik kan het weten aangezien ik zelf ooit als Melketier ben begonnen.
Alex Klusman
Eigenaar BKB | Het Campagnebureau
Twitter: @AlexKlusman
