The People’s Princess
De Tweede Kamerverkiezingen van 12 september komen met rasse schreden dichterbij. Voor de verschillende politieke partijen is het te hopen dat de contouren van hun verschillende campagneorganisaties vaste vormen beginnen aan te nemen, want de campagne is al lang en breed van start gegaan.
Hoogtijd voor deel 2 van het inkijkje in de opbouw van een campagneteam. Vandaag de mediastrateeg, beter bekend als de spindoctor.
De bekendste mediastrateeg van de afgelopen twee decennia is zonder twijfel Alastair Campbell, jarenlang onafscheidelijk van Premier Tony Blair in het Verenigd Koninkrijk.
Gedurende zijn jaren in Downing Street 10 hield Campbell heel zorgvuldig een dagboek bij, waarvan hij bij het aftreden van Blair delen publiceerde in het meer dan lezenswaardige boek The Blair Years.
Vorige week maandag organiseerde GroenLinks Tweede Kamerlid Tofik Dibi schuin tegenover ons kantoor in Amsterdam een persconferentie om zijn kandidatuur voor het lijsttrekkerschap van zijn partij aan te kondigen.
Ik besloot uit nieuwsgierigheid een kijkje te nemen en durf de conclusie aan dat de spindoctor van Tofik Dibi The Blair Years niet gelezen heeft. Daar waar Campbell een meester was in de juiste journalisten op de juiste plaats te krijgen (hij overtuigde tabloid The Sun om Blair te endorsen) en onderwerpen zo te framen (Blair die Princess Diana herdenkt als the People’s Princess) dat die op ieders netvlies gebrand staan, daar blonk de persconferentie van Dibi uit in amateuristische missers.
Het begon met de aankondiging van de mediastrateeg (wie was deze man?) dat iedere journalist slechts één vraag mocht stellen en dat Dibi na afloop niet beschikbaar zou zijn voor 1-op-1’tjes. Een kapitale blunder, want waarom haal je alle (parlementair) journalisten dan helemaal naar Amsterdam?
Helemaal in ogenschouw nemend dat er verder helemaal niks was gedaan om deze persconferentie anders te maken dan een standaard bijeenkomst in Nieuwspoort. Geen verwijzing naar de artistieke vrijplaats van kunstenaar Marcel Wanders waar de persconferentie plaatsvond. Maar nog veel erger, er was ook geen enkele aansluiting tussen vorm en inhoud. Met de slogan BAM! en een boodschap waarin je verkondigt dat ‘we moeten durven af wijken van de norm’ is het toch een vreselijk gemiste kans dat je dat niet in je beeldregie laat terugkomen.
Maar dat het allemaal nog veel erger kan bewees GroenLinks de afgelopen dagen met een eindeloze verwijzing naar gevolgde procedures of Tofik Dibi nou wel of niet geschikt geacht werd als lijsttrekkerskandidaat. Waar was de mediaregie van de Alastair Campbell van GroenLinks om te voorkomen dat voorzitter Heleen Weening afgelopen vrijdag eerst in Nieuwsuur en daarna aan tafel bij Knevel en Van den Brink potentiële GroenLinks stemmers van zich vervreemdde.
Campbell heeft in The Blair Years een wijze les voor alle spindoctors in de komende verkiezingen:
‘Your greatest risk is to become overwhelmed by the tactical demands from your opponents, enemies, the media, politicians, co-workers and so forth. Your greatest challenge is to stay the course. To manage things so that everything you do is guided by a strategic plan. Anything that does not fit within your strategic plan is a waste of time and must be killed.’
