Ruim twee weken geleden bezocht ik samen met mijn oudste zoon van vijf en een half de wedstrijd AJAX – VVV. Het was een avondwedstrijd, we parkeerden de auto en liepen hand in hand over de Arena Boulevard naar de ingang van het stadion toen ik plotseling zijn greep voelde verkrampen.
‘Papa, waarom staan daar politiemannen op paarden?’ Ik keek opzij en zag, zoals altijd bij wedstrijden van AJAX, de bereden politie de wacht houden. ‘Om de boel in de gaten te houden’, antwoordde ik. In de veronderstelling dat daarmee de kous af zou zijn. Niets was minder waar. ‘Waarom moeten ze de boel in de gaten dan? Wat is er aan de hand?’
Hetzelfde ritueel ontrolde zich nog geen 100 meter verderop toen we twee busjes met wachtende ME’ers passeerden. Weer die vragen, vol onbegrip gesteld. ‘Maar waarom zijn al die polities hier dan?’
In de vragen van mijn zoon ligt de oplossing besloten voor de heftige problemen die zich op en rond het voetbal in Nederland voordoen. Voor hem is het niet vanzelfsprekend dat er politie nodig is. Voor hem is het niet vanzelfsprekend dat supporters van beide clubs strikt gescheiden moeten worden gehouden.
De oplossing ligt in het koesteren van en investeren in die belevingswereld van mijn zoon en zijn leeftijdsgenoten. Alleen door veel meer dan we nu doen aandacht te besteden aan deze generatie en alles wat daar achteraan komt kunnen we bouwen aan een samenleving die over 10 à 15 jaar een scheidsrechterlijke beslissing zonder morren accepteert. Een samenleving die zonder politiepaarden en ME-busjes naar een wedstrijd tussen AJAX en VVV (!) kan gaan.
Dat investeren begint natuurlijk bij de ouders, die hun kinderen de meest elementaire basisbeginselen zouden moeten bijbrengen. Maar in het geval van jonge voetballertjes ligt er een even grote taak weggelegd voor de voetbalvereniging en haar trainers. Op het veld mag keihard gestreden worden voor de overwinning. Maar wel altijd met respect voor de tegenstander en bovenal voor de scheidsrechter. Iedere beslissing van de scheidsrechter, of hij nou gelijk heeft of niet, dien je zonder morren te accepteren. Na de wedstrijd bedank je je tegenstander en ook altijd de scheidsrechter. Ik besef mij terdege dat dit een campagne van de hele lange adem is, maar wel de enige die voor een structurele oplossing kan zorgen.
Voor het zover is zullen we het in de tussentijd moeten doen met een wortel-en-stok benadering. Clubs en supporters dienen we te belonen als ze het goed doen. Met minder verstikkende maatregelen (loslaten van het verplichte combivervoer bijvoorbeeld) en met meer vrijheden. Daar staat tegenover dat we kei- en keihard zullen moeten ingrijpen als clubs en supporters over de schreef gaan. Dat vraagt om gedurfd en gezamenlijk optrekken van politiek, politie, OM, clubs en supportersverenigingen als het gaat om handhaving. Zero-tolerance, maar dan ook echt zero-tolerance.
