Vorige week schreef ik op deze plek over de oplossing die er volgens mij is voor de heftige problemen die zich op en rond het voetbal in Nederland voordoen.
Het is echter geen kant en klare oplossing van vandaag op morgen. Sterker nog, het zal de generatie van mijn zoontjes van 4 en 5 moeten zijn die het voetbal weer maken ‘zoals het vroeger was.’
Maar dat er ook voor de korte termijn hoop is heb ik het afgelopen weekend zelf aan den lijve ondervonden. De minuut stilte op zaterdagavond in de Amsterdam Arena was de meeste serene minuut die ik in meer dan 30 jaar betaald voetbalbezoek heb meegemaakt. Maar verreweg het hoopgevendste van afgelopen weekend was wel de speciale bijeenkomst die mijn lokale voetbalclub op zaterdagochtend in het clubhuis had georganiseerd.
Meer dan vijftig senioren, ouders en kinderen waren bij elkaar gekomen om niet alleen stil te staan bij de dood van de grensrechter in Almere, maar zeker ook om na te denken over wat wijzelf kunnen doen om de agressie in het voetbal te beteugelen. De uitkomst van de bijeenkomst was verbluffend simpel: ‘wij willen een gidsclub worden voor Amsterdam-Noord, of misschien wel voor Amsterdam, of eigenlijk voor heel Nederland’.
We gaan dat doen door in eerste instantie een hele goede gastheer te zijn. Iedereen wordt met open armen ontvangen: ouders, kinderen en senioren. Van onze eigen club, maar net zo goed de gasten die bij ons op bezoek komen. We heten ze van harte welkom, bieden ze een warm nest, maar wijzen iedereen tegelijkertijd op de gouden huisregels die er bij ons gaan gelden. Die huisregels zullen overal te lezen zijn: op onze site, in de kantine, op reclameborden langs het veld en achterop het vaantje dat we voorafgaand aan iedereen wedstrijd aan onze tegenstander zullen overhandigen.
Om echter die gidsclub te worden zullen we die huisregels ook zeer consequent moeten naleven. Met de huisregels wordt niet, of beter gezegd nooit, gemarchandeerd. Het overtreden van één van de huisregels komt je op een waarschuwing van één van de altijd aanwezige gastvrouwen of –heren te staan. Helpt dat niet dan wordt of de wedstrijd gestaakt (en niet meer uitgespeeld) of de overtreder die langs de lijn staat wordt van het sportpark verwijderd.
Precies in het marchanderen met de regels zit de crux van het probleem. De regels zijn er, zowel voor binnen als buiten de lijnen. Maar toch weten we allemaal wel weer een reden te bedenken om van die regels af te kunnen wijken. Als we dat weten te keren is het lek in ieder geval voor de korte termijn gedicht.
Als we dit voor elkaar weten te krijgen zijn minister Schippers, de KNVB en alle andere aanwezigen op het gister haastig georganiseerde topberaad van harte welkom om onze ervaringen op te tekenen en verder uit te venten.
